Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

to be girded

  • 1 cīnctūtus

        cīnctūtus adj.    [2 cinctus], girded, girt (rare): Luperci, O.: Cethegi, i. e. the ancients, H.
    * * *
    cinctuta, cinctutum ADJ
    wearing girdle or loin-cloth; girded/girt; (as ancients whose toga was girded)

    Latin-English dictionary > cīnctūtus

  • 2 praecingo

    prae-cingo, nxi, nctum, 3, v. a., to gird about, to gird.
    I.
    Lit.:

    cincticulo praecinctus in sellā aput magistrum adsidere,

    Plaut. Bacch. 3, 3, 26:

    det tunicam locuples: ego te praecingere possum,

    Mart. 14, 153, 1:

    ilia cultro,

    Grat. Cyn. 341.—More freq. mid.: praecingi, to gird one's self: cum strophio accurate praecingerere, Cic. Fragm. ap. Non. 538, 12:

    et latro et cautus praecingitur ense viator,

    Ov. Tr. 2, 271:

    praecincti recte pueri,

    properly girded, girded up, Hor. S. 2, 8, 70:

    ut male praecinctum puerum caverent,

    Suet. Caes. 45. — Poet.: nox mediis signis praecincta volabit, Enn. ap. Fest. p. 258 Müll. (Ann. v. 416 Vahl.): iter... altius ac nos Praecinctis unum, to those more girded up, i. e. to more rapid travellers, Hor. S. 1, 5, 6.—
    II.
    Transf., in gen., to surround, encircle with any thing ( poet. and in post-Aug. prose):

    fontem vallo,

    Prop. 4 (5), 4, 7; so,

    litora muro,

    Sil. 3, 243.—In pass.: Brundisium praecinctum pulcro portu, Enn. ap. Gell. 6, 6, 6 (Ann. v. 478 Vahl.):

    gemma per transversum lineā albā mediā praecingitur,

    Plin. 37, 9, 37, § 118; cf. id. 37, 7, 27, § 99:

    tellus praecincta circumfluo mari,

    id. 2, 66, 66, § 166:

    praecingitur gens mari,

    id. 5, 32, 40, § 143:

    parietes testaceo opere praecincti,

    covered, overlaid, Plin. Ep. 10, 48.

    Lewis & Short latin dictionary > praecingo

  • 3 alticinctus

        alticinctus adj.    [alte + cinctus], high-girded, i. e. active, busy, Ph.
    * * *
    alticincta, alticinctum ADJ
    high-girded; active, busy

    Latin-English dictionary > alticinctus

  • 4 accingo

    ac-cingo, nxi, nctum, 3, v. a.
    I.
    Lit., to gird to or on, to gird round or about (in prose, first after the Aug. per.;

    in poetry, a favorite word with Verg.): lateri ensem,

    Verg. A. 11, 489; and med., to gird one's self:

    accingitur ense,

    id. ib. 7, 640; cf.:

    quo (ense) fuit accinctus,

    Ov. M. 6, 551; so,

    ferro,

    Tac. A. 6, 2.—
    B.
    Transf., to arm, equip, furnish, provide:

    facibus pubes accingitur,

    Verg. A. 9, 74:

    gladiis accincti,

    Liv. 40, 13;

    hence: accinctus miles,

    an armed soldier, Tac. A. 11, 18:

    ornat Phraaten accingitque (sc. diademate imposito) paternum ad fastigium,

    id. ib. 6, 32:

    accinctus gemmis fuigentibus ensis,

    Val. Fl. 3, 514.
    II.
    Fig.
    A.
    In gen., to endow, provide; in medicine:

    magicas accingier artes,

    to have recourse to, Verg. A. 4, 493.—
    B.
    In part.: accingere se or accingi, to enter upon or undertake a thing, girded, i. e. well prepared, to prepare one's self, make one's self ready (taken from the girding of the flowing robes when in active occupation); constr. absol., with ad, in, dat., or inf.:

    tibi omne est exedendum, accingere,

    make yourself ready, Ter. Ph. 2, 2, 4; so id. Eun. 5, 9, 30; Lucr. 2, 1043:

    illi se praedae accingunt,

    Verg. A. 1, 210:

    accingi ad consulatum,

    Liv. 4, 2; in Tac. very often actively, to make any one ready for something:

    turmas peditum ad munia accingere, A. 12, 31: accingi ad ultionem,

    id. H. 4, 79:

    in audaciam,

    id. ib. 3, 66 al.; with inf.:

    accingar dicere pugnas Caesaris,

    Verg. G. 3, 46;

    so: navare operam,

    Tac. A. 15, 51.—
    b.
    Also in the active form, as v. neutr. = se accingere: age, anus, accinge ad molas, Pompon. ap. Non. 469, 28 (Rib. Com. Rel. p. 235):

    accingunt omnes operi,

    all go vigorously to the work, Verg. A. 2, 235.—Hence, ac-cinctus, a, um, P. a., well girded.
    A.
    Lit.: cujus aut familiaris habitus condecentior aut militaris accinctior, Auson. Grat. Act. 27.—
    B.
    Fig., ready, strict (opp. negligens):

    tam in omnia pariter intenta bonitas et accincta,

    Plin. Pan. 30 fin.:

    comitatus,

    id. ib. 20, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > accingo

  • 5 cingō

        cingō xī, īnctus, ere,    to go around, surround, encompass, environ, gird, wreathe, crown: Cingatur (mens) corpore: coronā consessus cinctus est: (navīs) aggere cingit harenae, V.: os cinctum serpentibus. — To surround with a girdle, gird on, gird; esp. pass. with abl, to be girded, be encircled: sacerdotes Pellibus cincti, in leather girdles, V.: Hispano cingitur gladio, L.: cingor fulgentibus armis, V.: ense latus cingit, O.: cinctas resolvite vestes, O.: inutile ferrum Cingitur, V.: cinctae ad pectora vestes, O.: puer alte cinctus, i. e. ready, H.— Pass, to gird oneself, make ready, prepare: Cingitur in proelia, V.—To encircle with a garland, crown. tempora pampino, H.: tempora ramis, V. de tenero flore caput, O.—Of places, to surround, encircle, invest, enclose: civitas cincta Gallorum gentibus: flumen oppidum cingit, Cs.: urbe portus ipse cingitur: mare, quo cingi terrarum orbem fides, bounded, Ta.: cinxerunt aethera nimbi, covered, V.—Fig.: diligentius urbem religione quam ipsis moenibus, fortify.—In war, to surround, fortify, invest, beset, besiege: castra vallo, L.: equitatus latera cingebat, Cs.: urbem obsidione, to besiege, V. — Fig.: Sicilia multis undique cincta periculis, beset: flammā Reginam, envelope in the fire of love, V.—To escort, accompany: regi praetor et unus ex purpuratis latus cingebant, L.: cincta virgo matrum catervā, O.
    * * *
    cingere, cinxi, cinctus V TRANS
    surround/encircle/ring; enclose; beleaguer; accompany; gird, equip; ring (tree)

    Latin-English dictionary > cingō

  • 6 prae-cingō

        prae-cingō nxī, nctus, ere,    to gird, encircle, enclose: cautus praecingitur ense viator, girds himself, O.: praecincti recte pueri, properly girded, H.: altius ac nos Praecincti, i. e. more rapid travellers, H.: fontem vallo, Pr.

    Latin-English dictionary > prae-cingō

  • 7 accinctus

    accincta, accinctum ADJ
    well girded; ready, prepared; strict (opp. negligens)

    Latin-English dictionary > accinctus

  • 8 praebalteatus

    praebalteata, praebalteatum ADJ

    Latin-English dictionary > praebalteatus

  • 9 alticinctus

    altĭcinctus, a, um, adj. [alte-cinctus], high-girded, i. e. active, busy (cf. accingo, II. B.):

    ex alticinctis unus atriensibus,

    Phaedr. 2, 5, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > alticinctus

  • 10 balteatus

    baltĕātus, a, um, Part., from bal-tĕo, āre, Gloss. Isid. [id.], furnished with a girdle or belt, girded, belted, Mart. Cap. 5, § 426.

    Lewis & Short latin dictionary > balteatus

  • 11 balteo

    baltĕātus, a, um, Part., from bal-tĕo, āre, Gloss. Isid. [id.], furnished with a girdle or belt, girded, belted, Mart. Cap. 5, § 426.

    Lewis & Short latin dictionary > balteo

  • 12 cinctutus

    cinctūtus, a, um, adj. [a lengthened form from cinctus, like astutus, actutum, versutus, etc., from astus, actus, versus, etc.], girded, girt (rare; perh. only in the foll. exs.): Luperci, * Ov F 5, 101 Cethegi, i. e. the ancients (who did not, like the more effeminate men of a later time, wear the tunic ungirded), * Hor. A. P 50.

    Lewis & Short latin dictionary > cinctutus

  • 13 cingo

    cingo, xi, nctum, 3, v. a. [cf. Gr kullos, kurtos;

    Lat. curvus, and clingo,

    Curt. Griech. Etym. p. 545 sq. ], to go round in a circle, to surround, encompass, environ, gird, wreathe, crown, etc. (class. in prose and poetry).
    I.
    Prop
    A.
    In gen.:

    quid autem interius mente? Cingatur igitur corpore externo,

    i. e. it must be enclosed in a body, Cic. N. D 1, 11, 27:

    non enim coronà consessus vester cinctus est, ut solebat,

    id. Mil. 1, 1; cf.:

    judicium insolitā trepidum cinxere coronă,

    Luc. 1, 321;

    tris (navīs) Eurus... Inhdit vadis atque aggere cingit harenae,

    Verg. A 1, 112: cincta serpentibus Hydra, id. ib 7, 658: pennae ritu coepere volucrum Cingere utrumque latus, to cover, Ov M. 6, 718, apio fasces et secto cingere porro, Col. 10, 371.—
    B.
    Esp.
    1.
    To surround the body with a girdle, to gird on (the sword), to gird; esp. freq in pass. with abl., to be girded, encircled with something. iam quasi zonā, liene cinctus ambulo, Plaut Curc. 2, 1, 5; Curt. 3, 3, 19; cf.:

    cui lati clavi jus erit, ita cingatur, ut, etc.,

    Quint. 11, 3, 138:

    ut cingeretur fluxiore cincturā,

    Suet. Caes. 45:

    Hispano cingitur gladio,

    Liv. 7, 10, 5; 38, 21, 13; Suet. Calig 49:

    ferro,

    id. Aug. 35: ense, Ov F. 2, 13: cingor fulgentibus armis, Verg A. 2, 749; 11, 188, 11, 536; his cingi telis, id ib. 2, 520: ense latus cingit, Ov F. 2, 784; cf. Stat. Th. 4, 41:

    cinctas resolvite vestes, Ov M. 1, 382. filios balteis,

    Vulg. Lev 8, 13.— Poet., in pass with acc. (cf. accingor, II., and Zumpt, Gr §

    458): inutile ferrum Cingitur,

    Verg. A. 2, 511: cinctaeque ad pectora vestes Bracchia docta movent, Ov M. 6, 59.—Without case: Syrinx, Ov M. 1, 695;

    puer alte cinctus,

    Hor. S. 2, 8, 10.—Hence, in late Lat. cinctus = armis instructus, armatus, armed, equipped, enrolled:

    cinctus in aliā militiā,

    Dig. 39, 1, 38; cf. ib. 39, 1, 25.—As a girding up of the Roman dress was necessary in pursuits requiring physical action, hence, cingor (cf accingor), to make one ' s self ready for any thing, to prepare:

    cingitur, certe expedit se,

    Plaut. Am. 1, 1, 152;

    cingitur ipse furens certatim in proelia Turnus,

    Verg. A. 11, 486; cf.

    supra,

    Quint. 11, 3, 138; Hor S. 2, 8, 10; Ov. M. 6, 59.—
    2.
    To encircle with a garland or crown, to crown (freq., esp in the poets).
    a.
    Of the head:

    muralique caput summum cinxere coronā,

    Lucr. 2, 607; cf.

    Ov A. A. 3, 392 tempora floribus,

    Hor. C. 3, 25, 20;

    Verg A. 5, 71: spicis,

    Tib. 2, 1, 4 et saep.:

    comam lauro,

    Hor. C. 3, 30, 16; cf.:

    Graias barbara vitta comas,

    Ov. Tr. 4, 4, 78; Verg. A. 12, 163: de tenero cingite flore caput, Ov F 3, 254.— Poet.:

    Atlantis, cinctum assidue cui nubibus atris Piniferum caput et vento pulsatur et imbri,

    Verg. A. 4, 248; 7, 658; Prop. 4 (5), 1, 61.—
    b.
    To encircle other parts of the body:

    cujus lacertos anuli mei cingant,

    Mart. 11, 100, 2.—
    3.
    Of places, to surround, encircle, invest, enclose (the prevailing signif. in prose, esp. in the histt.; syn.: circumdo, claudo): (Tellus) oras maris undique cingens, Lucr. 6, 633; Cat. 64, 185; 64, 286:

    flumen Dubis paene totum oppidum cingit,

    Caes. B. G. 1, 38 provincia mari cincta, Cic. Fl. 12, 27:

    urbe portus ipse cingitur et continetur,

    id. Verr. 2, 5, 37, § 96 Zumpt:

    quod moenibus cingebatur,

    Tac. A. 13, 41:

    quae (terra) magnā ex parte cingitur fluctibus, speciem insulae praebet, etc.,

    Curt. 3, 1, 13; 8, 10, 23; Ov A. A. 2, 469: cingitur insula tribus millibus passuum, i.e. has a circuit of, etc., Plin. 6, 12, 13, § 32.— Poet.:

    cinxerunt aethera nimbi,

    covered, Verg. A. 5, 13:

    medium diem cinxere tenebrae,

    Sen. Herc. Fur. 939.— Trop.;

    diligentius urbem religione quam ipsis moenibus cingitis,

    fortify, Cic. N. D. 3, 40, 94.—
    4.
    In milit. lang., to surround a place or army for defence or in a hostile manner, to fortify, to invest, be set, besiege:

    coronā militum cincta urbs,

    Liv. 7, 27, 7: castra vallo, id 7, 39, 8 equites cornua cinxere. covered, id. 23, 29, 3:

    ultimum agmen validā manu,

    to cover, Curt. 4, 13, 30:

    urbem obsidione,

    to besieye, Verg. A. 3, 52;

    dextera cingitur amni,

    id. ib. 9, 469:

    (hostem) stationibus in modum obsidii,

    Tac. A. 6, 34:

    cingi ab armis hostium,

    Ov. P. 2, 8, 69; Tib. 2, 3, 37, Prop. 3 (4), 3, 42.—Trop Sicilia multis undique cincta persons. Cio. Imp. Pomp 11, 30.—
    5.
    To escort, to accompany inermi item regi praetor Achaeorum et unus ex purpuratis latus cingebant, Liv 32, 39, 8:

    dum latus sancti cingit tibi turba senatus, Ov P. 4, 9, 17: nec noscitur ulli, Agminibus comitum qui mode cinctus erat,

    id. Tr. 1, 5, 30:

    cincta virgo matrum catervā, id M. 12, 216, Vell 2, 14, 1,

    Tac. A. 1, 77;

    Sil 4, 448,

    Claud. Rapt. Pros. 2, 322 —
    C.
    To peel off the bark around:

    cingere est deglabrare,

    Dig. 47, 7, 6 Pr, cf. Plin 17, 24, 37, § 234 sqq.

    Lewis & Short latin dictionary > cingo

  • 14 incingo

    incingo, xi, ctum, 3, v. a. [in-cingo, to enclose with a girdle; hence], to gird, gird about, surround (mostly poet. and in postAug. prose; not used by Cic. in prose; esp. freq. in the part. perf.):

    (aras) verbenis silvaque incinxit agresti,

    Ov. M. 7, 242:

    urbes turritis moenibus,

    id. Am. 3, 8, 47:

    incingi zonā,

    id. H. 9, 66:

    Arcadiam Peloponnesiacae gentes undique incingunt,

    Mel. 2, 3:

    pars sese tortis serpentibus incingebant,

    Cat. 64, 259.—

    Mid.: (Tisiphone) Induitur pallam tortoque incingitur angue,

    Ov. M. 4, 483:

    nitidaque incingere lauro,

    i. e. crown thyself, id. ib. 14, 720.— In part. perf.:

    incinctus cinctu Gabino,

    Liv. 8, 9, 9:

    Gabino cultu,

    id. 10, 7, 3: (Furiae) caerulea incinctae angui incedunt, Poët. ap. Cic. Ac. 2, 28, 89:

    ambae (Nymphae) auro, pictis incinctae pellibus ambae,

    girded, Verg. G. 4, 342; id. A. 7, 396; cf.

    Lares,

    Ov. F. 2, 634:

    incinctus tunicas mercator,

    id. ib. 5, 675; cf. id. M. 13, 894:

    (fons) margine gramineo patulos incinctus hiatus,

    enclosed, id. ib. 3, 162.

    Lewis & Short latin dictionary > incingo

  • 15 recingo

    rĕ-cingo, no perf., ctum, 3, v. a., to ungird, loose that which was girded (a poet. word of the Aug. period;

    esp. freq. in Ov.): tunicas,

    Ov. M. 1, 398; id. Am. 1, 5, 9; 3, 1, 51:

    vestes,

    id. M. 7, 182; * Verg. A. 4, 518:

    cum veste recinctā,

    Val. Fl. 8, 115:

    zonam,

    Ov. H. 2, 116.—

    Mid.: neque eo contenta recingor,

    I ungird myself, Ov. M. 5, 593; and, in poet. construction, with acc.:

    sumptum recingitur anguem,

    divests herself of the snake which she had girt around her, Ov. M. 4, 510; cf.:

    ferrum recingi,

    Stat. S. 1, 4, 75.—Of persons:

    mulier recincta,

    Plin. 17, 28, 47, § 266.—
    II.
    To gird again:

    Serenianus recinctus est ut Pannonius,

    Amm. 26, 5, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > recingo

  • 16 succinctulus

    succinctŭlus, a, um, adj. dim. [succinctus], girded, girt:

    fasciola,

    App. M. 2, p. 117, 34.

    Lewis & Short latin dictionary > succinctulus

См. также в других словарях:

  • Girded — Gird Gird (g[ e]rd), v. t. [imp. & p. p. {Girt}or {Girded}; p. pr. & vb. n. {Girding}.] [OE. girden, gurden, AS. gyrdan; akin to OS. gurdian, D. gorden, OHG. gurten, G. g[ u]rten, Icel. gyr[eth]a, Sw. gjorda, Dan. giorde, Goth. biga[ i]rdan to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • girded — adj. encircled or fastened (especially part of the body) with a girdle or belt or something alike …   English contemporary dictionary

  • girded his loins — readied himself for action …   English contemporary dictionary

  • girded — 1) dirged 2) ridged …   Anagrams dictionary

  • girded — variant of girt …   Useful english dictionary

  • Gird — (g[ e]rd), v. t. [imp. & p. p. {Girt}or {Girded}; p. pr. & vb. n. {Girding}.] [OE. girden, gurden, AS. gyrdan; akin to OS. gurdian, D. gorden, OHG. gurten, G. g[ u]rten, Icel. gyr[eth]a, Sw. gjorda, Dan. giorde, Goth. biga[ i]rdan to begird, and… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Girding — Gird Gird (g[ e]rd), v. t. [imp. & p. p. {Girt}or {Girded}; p. pr. & vb. n. {Girding}.] [OE. girden, gurden, AS. gyrdan; akin to OS. gurdian, D. gorden, OHG. gurten, G. g[ u]rten, Icel. gyr[eth]a, Sw. gjorda, Dan. giorde, Goth. biga[ i]rdan to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Girt — Gird Gird (g[ e]rd), v. t. [imp. & p. p. {Girt}or {Girded}; p. pr. & vb. n. {Girding}.] [OE. girden, gurden, AS. gyrdan; akin to OS. gurdian, D. gorden, OHG. gurten, G. g[ u]rten, Icel. gyr[eth]a, Sw. gjorda, Dan. giorde, Goth. biga[ i]rdan to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Girt up — Gird Gird (g[ e]rd), v. t. [imp. & p. p. {Girt}or {Girded}; p. pr. & vb. n. {Girding}.] [OE. girden, gurden, AS. gyrdan; akin to OS. gurdian, D. gorden, OHG. gurten, G. g[ u]rten, Icel. gyr[eth]a, Sw. gjorda, Dan. giorde, Goth. biga[ i]rdan to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • To gird on — Gird Gird (g[ e]rd), v. t. [imp. & p. p. {Girt}or {Girded}; p. pr. & vb. n. {Girding}.] [OE. girden, gurden, AS. gyrdan; akin to OS. gurdian, D. gorden, OHG. gurten, G. g[ u]rten, Icel. gyr[eth]a, Sw. gjorda, Dan. giorde, Goth. biga[ i]rdan to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • To gird up — Gird Gird (g[ e]rd), v. t. [imp. & p. p. {Girt}or {Girded}; p. pr. & vb. n. {Girding}.] [OE. girden, gurden, AS. gyrdan; akin to OS. gurdian, D. gorden, OHG. gurten, G. g[ u]rten, Icel. gyr[eth]a, Sw. gjorda, Dan. giorde, Goth. biga[ i]rdan to… …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»